انقباض کپسولی پروتز سینه

انقباض کپسولی پروتز سینه و نکات مهم آن

انقباض کپسولی پروتز سینه یک عارضه شایع پس از عمل است که در آن بافت همبند اطراف پروتز به صورت غیرطبیعی منقبض می‌شود. این امر می‌تواند باعث تغییر در شکل و موقعیت پروتز، درد و ناراحتی برای بیمار شود. علل دقیق انقباض کپسولی هنوز کاملا شناخته شده نیست، اما عوامل مختلفی مانند واکنش ایمنی بدن، عفونت و هماتوم می‌توانند در بروز آن نقش داشته باشند. 

در ادامه این مطلب سعی داریم تمامی نکات و نحوه پیشگیری و درمان این عارضه را معرفی کنیم. با ما همراه باشید تا از کامل ترین اطلاعات بهره مند شوید. 

انقباض کپسولی پروتز سینه چیست

انقباض کپسولی پروتز سینه چیست؟

انقباض کپسولی پروتز سینه یک عارضه شایع بعد از جراحی پروتز سینه است. در این حالت، بافت همبند (کپسول) اطراف پروتز به طور غیرطبیعی منقبض می‌شود. این امر می‌تواند باعث تغییر در شکل و موقعیت پروتز شود.

پیشگیری و به حداقل رساندن عوارض انقباض کپسولی، یکی از نکات اصلی در جراحی است که باید در نظر گرفته شود.

بیشتر بخوانید: عوارض پروتز سینه

انقباض کپسولی پروتز سینه چه زمانی اتفاق می افتد؟

انقباض کپسولی انواع پروتز سینه معمولاً چند ماه تا چند سال بعد از انجام جراحی اتفاق می‌افتد. این عارضه به طور معمول در طول اولین سال پس از جراحی بروز می‌کند، اما گاهی ممکن است چندین سال بعد هم ظاهر شود.

معمولاً انقباض کپسولی در بازه‌ی زمانی 3 ماه تا 2 سال پس از جراحی رخ می‌دهد. با این حال، در برخی موارد ممکن است این عارضه سال‌ها بعد از جراحی نیز ایجاد شود.

عوامل مختلفی مانند خونریزی و تکنیک جراحی می‌توانند زمان بروز انقباض کپسولی را تحت تأثیر قرار دهند. به همین دلیل، نظارت و پیگیری طولانی‌مدت بیماران بعد از جراحی اهمیت زیادی دارد.

تشخیص انقباض کپسولی پروتز سینه چگونه است؟

تشخیص انقباض کپسولی پروتز سینه معمولاً از طریق مجموعه‌ای از معاینات و روش‌های تصویربرداری انجام می‌شود:

1. معاینه بالینی

پزشک با معاینه فیزیکی و لمس پروتز، می‌تواند علائم انقباض کپسولی مانند سختی، تغییر شکل و حرکت محدود پروتز را تشخیص دهد.

2. تصویربرداری

  • سونوگرافی می‌تواند ضخامت و تغییر شکل کپسول را نشان دهد.
  • ام‌آر‌آی ویژگی های دقیق‌تری از کپسول و پروتز ارائه می‌دهد و می‌تواند درجه انقباض را مشخص کند.
  • ماموگرافی در برخی موارد ممکن است استفاده شود تا تغییرات کپسول را بررسی کند.

3. ارزیابی بالینی

  • پزشک با توجه به علائم بالینی بیمار و نتایج تصویربرداری، انقباض کپسولی را تشخیص می‌دهد.

این مجموعه روش‌ها به پزشک کمک می‌کند تا انقباض کپسولی را به طور دقیق تشخیص داده و میزان شدت آن را ارزیابی کند و در نهایت درمان مناسب را برای بیمار مشخص کند. 

تشخیص انقباض کپسولی پروتز سینه

بیشتر بخوانید: محل قرارگیری پروتز سینه

چگونه از انقباض کپسولی پروتز سینه جلوگیری کنیم؟

برای پیشگیری از انقباض کپسولی پروتز سینه، متخصصان چند روش را پیشنهاد می‌کنند:

  • استفاده از تکنیک‌های جراحی کم تهاجمی تر برای قرار دادن پروتز می‌تواند خطر انقباض را کاهش دهد.
  • انتخاب اندازه و نوع پروتز مناسب برای هر بیمار می‌تواند خطر انقباض را کاهش دهد.
  • پروتزهای سیلیکونی در مقایسه با پروتزهای سالین، ریسک انقباض کمتری دارند.
  • پیشگیری و درمان عفونت‌های بعد از عمل و کنترل خونریزی، از عوامل موثر در کاهش انقباض است.
  • در برخی موارد، تجویز داروهای ضد‌انقباض پس از جراحی می‌تواند خطر این عارضه را کاهش دهد.
  • نظارت و معاینات مرتب پزشکی بعد از جراحی، می‌تواند به پزشک کمک کند تا انقباض کپسولی را به موقع تشخیص دهد.

به طور کلی، ترکیب این اقدامات می‌تواند از بروز انقباض کپسولی پس از جراحی جلوگیری کند.

درمان انقباض کپسولی پروتز سینه چگونه است؟

درمان انقباض کپسولی پروتز سینه به چند روش صورت می‌گیرد:

  • در موارد خفیف، استفاده از داروهای ضد‌انقباض می‌تواند کمک‌کننده باشد.
  • ماساژ منظم پروتز نیز به بهبود انقباض کمک خواهد کرد.
  • در صورتی که درمان انقباض به استفاده از داروها صورت نگیرد، پزشک با برداشتن بافت قدیمی و قرار دادن ایمپلنت های جدید از بروز عوارض جدی تر جلوگیری می‌کند و در نهایت ترمیم بافت در بیمار صورت می‌گیرد. 
  • در روش دیگر از جراحی با برداشتن بافت از ناحیه شکم و قرار دادن آن در ناحیه پروتز و برداشتن ایمپلنت ها، ترمیم بافت انجام می‌شود. 
  • پس از درمان، استفاده از داروهای ضد‌انقباض و انجام ماساژ منظم پروتز، می‌تواند از عود انقباض جلوگیری کند.

در مجموع، روش درمان به شدت انقباض، شرایط بالینی بیمار و تجربه جراح بستگی دارد. هدف اصلی، رفع انقباض و برگرداندن شکل و عملکرد طبیعی پروتز است.

نتیجه گیری

انقباض کپسولی پروتز سینه یکی از شایع‌ترین عوارض پروتزها است که می‌تواند به شکل و عملکرد طبیعی پروتز آسیب برساند. درمان این عارضه به شدت آن بستگی دارد و از راهکارهایی مانند داروها و ماساژ تا درمان‌های جراحی شامل کپسولکتومی و تعویض پروتز را در بر می‌گیرد. 

هرچند درمان جراحی می‌تواند موثرتر باشد، اما همراه با خطراتی همچون عفونت، خونریزی و تشکیل مجدد کپسول است. بنابراین، تصمیم‌گیری برای درمان باید با در نظر داشتن شرایط بالینی بیمار و تجربه جراح صورت گیرد تا بهترین نتیجه حاصل شود.

مطالب مرتبط
دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *